Birçok anne - en azından eşim Zeynep 37. haftaya kadar - kendisini gayet sosyal ve iş hayatında içinde aktif olduğunu görürken doğuma yaklaşırken - Biz 40. haftaya kadar her gün başka bir arkadaş grubumuzla başka bir etkinlikteyken ki arkadaşlarımız bizim yerimize doğum stresi çekerken hastaneye ve doğumhaneye en kısa hangi yoldan gideriz'in hesabını yaparken - doğumdan sonra saat ve gün kavramını unutmuş, sosyallikten uzaklaşmış, ben hangi meslek koluna mensubum dercesine iş hayatından geride kalmış; evde emzirme, alt değiştirme ve uyku seansları şeytan üçgeninde kaybolmuş durumda. Tabii ki bu yazıya melek bebeklerin ebeveynleri dahil değildir.
Birileri plazalarda plan, program, toplantı peşinde koşarken siz de süt derdine düşüp acaba bebeğim uyur da ben de uyur muyum'un peşinden koşuyorsunuz. Ah o eski günlerdeki hızlı günleri düşünüp salya sümük yatağın kenarında ağlıyorsunuz. Sıkıntıdan kendinizi yemeye verip hazır bahanesi de varken süt olacak bunlar derken doğum öncesi almadığınız kiloları doğum sonrasına iyi ki saklamışsınız. Ama bu süreç kesinlikle geçici her bebeğin gelişim süreci farklı olmakla beraber birkaç ay sonra ya da önce fark etmez siz de eski hayatınız gibi olmasa da artık çekirdek ailenin verdiği sorumluluklarla yeni bir hayat tarzı geliştirip yolunuza devam edeceksiniz. Annelerin karamsarlıkları hem babaları başta da bebeklerini üzmekte, akışa bırakmayı öğreneceğiz çekirdek aile olarak. (Bkz. tüm tecrübeli anne babalar)
Bugün yarın ilk cemre düşecek ve bahar çok yakın. İnancınızı ve sabrınızı kaybetmeden mutlu pazarlar dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder