Peki Ya Bebeğinizi Hiç Düşündünüz Mü?

Başlığı soru olan metinleri cevaplama ihtiyacı duyar mısınız? Peki ya, bebeğinizi hiç düşündünüz mü, sorusunu ebeveynlerin davranışları bana sordurtturuyor. Yeni ebeveynler hep kendi psikolojik durumlarından konuşur ve genellikle dert yanarlar. Bir baba olarak gözlemlediğim ise annelerin genellikle yaşadıkları doğum öncesi, doğum anı ve doğum sonrası her yeni şok dalgasıyla hayata ve insanlara çokça tepkili, tepkili oldukları için asabi, soğuk, olumsuz eleştirilerle yaklaşan insanlar haline geldikleri. Neyse konumuz anne baba mukayesesi değil. Peki, bebeklerimizin ruhsal durumları ne durumda? Hiç düşündük mü?



Anne rahmindeyken sıcaklık - soğukluk derdi olmayan, meme için ağlamayan, karnı hiç zil çalmayan, nefes almak vermek gibi derdi olmayan, burnu tıkanmayan  bebeğimiz doğum anıyla en büyük şoku yaşar. Doğum kanalında sıkış tepiş çıkarken ıslak bir çamaşırın sıkılması gibi suyu çıkar ve dayak yemiş kadar yorulur. Sesler ve yoğun ışık onu karşılar. Bu yüzden gözlerini bile doğru düzgün açamaz.

Sağlık ekibi onu bezle siler, silerken biraz daha hırpalanır. Bu arada annenin kucağında ten tene temas sağlanırsa rahatlar, stresi azalır. Annesini emmek için memeyi kendince bulur ve emer. Annesinin sesini tanıyordur doğum öncesinden, şimdi de kokusunu tanır. Bebeğin beş duyu organından en güçlüsü koku almasıdır. Koku ile annesini tanır. Memeyi bulur, hayattaki ilk mücadelesine başlar. Meme ucu kokusu ile plasenta kokusunun aynı olduğunu biliyor muydunuz? Plasenta kese içinde onu beslerken şimdi sıra annenin memesindedir. Ve bebekler annenin memesinde huzurludur ve orada uyumak ister çünkü kendisini anne rahminde sandığı yerdir burası. Onun için huzurdur.

Bebek anneyle ten tene temas kurduktan sonra bebek hemşiresi onu alır, biraz daha yorulur. Ayak izi alınır, kilosu,boyu, kafatası ölçümü yapılır. Bu arada ilk aşılarını vurulur. Sonra ilk kıyafetleri giydirilir. Epeyce hırpalanır. Bebeğinizle hiç empati yaptınız mı? Tabii ki siz kendinizi düşünüyorsunuz değil mi? Siz de çok yoruldunuz değil mi?

Unutmadan söyleyeyim okuduğum kadarıyla 0 - 4 yaş arasında başımıza gelenler bizim bilinçaltımızı ve yıllar sonra sürekli tekrarladığımız davranış şekillerimizi oluşturuyor. Biz başımıza gelenleri hatırlamasak da yol açtığı sorunlar ve sonuçlarla yaşıyoruz.

Bebeğimizin psikolojisini hiç düşündünüz, değil mi?